Tradycja
i nowoczesność

Zamierzałem wprowadzić wyrób lekkich płyt drewniano-cementowych do izolacji cieplnej oraz do budowania ścian wewnętrznych i sufitów. Fabryka posiadała wytwórnię beczek do opakowania cementu, wtedy, kiedy jeszcze nie znano worków papierowych. Przy wyrobie klepek i den beczkowych pozostawało wiele odpadków wiór i trocin. Cementu mieliśmy pod dostatkiem, nie można jednak było, dla takiej produkcji, używać normalnego, doskonałego cementu portlandzkiego. Jednak od czasu do czasu zdarzał się brak, to jest niedopał klinkieru, który musiano wyrzucać na hałdę. Teraz ten „brak” zmielony, zmieszany z wiórami i trocinami, skropiony wodą formowaliśmy w odpowiednich formach żelaznych pod naciskiem prasy hydraulicznej na płytę.

Gotowe płyty po paru dniach postoju na stelażach, co zapewniało związanie cementu, były doskonałym materiałem budowlanym. Początkowo pracowaliśmy ręcznie. Po sprawdzeniu u naszych odbiorców, że płyty te nadają się doskonale do robót budowlanych, wykonaliśmy w naszych warsztatach fabrycznych mechaniczną mieszarkę, mechaniczne prasowanie płyt i mechaniczny transport do suszarki. Płyty te nazwałem „Suprema”. Na każdej płycie była ta nazwa uwidoczniona białą farbą. Nazwa ta przyjęła się w całej Polsce.